“روضه العباس(ع) یک سنگر است در خاکریز اول نبردی که آن را «جنگ نرم» می‌خوانند”
روز وصل هر کسی ؛روزی است مهم برای خودش ،لیک روز وصل روضه العباسی ها (ع) روز فرج ارباب نور است . خورشیدی که نفس ها مان به انتظار فرج او طلوع و غروب می کند .
امروز حتی آنانی که از دور هم دستی بر آتش رسانه دارند به نیکی دریافته اند بزرگترین دیکتاتوریِ استکبار جهانی؛ انسداد افق‌های جدید است و کمتر کسی را جرأت اجتهاد در برابر غرب است، همه در برابر تابوهای تراشیده شده و افق‌های مجازی، کلاه به احترام برداشته‌اند.
اگر استراتژی رسانه‌ای نداشته باشیم، برایمان استراتژی می‌نویسند، اگر ایده نداریم، برایمان ایده می‌نویسند و اگر فکر نکنیم، برای ما فکر می‌کنند. آنها سخت به دنبال صندلی‌های خالی هستند. اگر صندلی خالی فرهنگ و اندیشه را خالی بگذاریم دیگرانی هستند که بر آن تکیه زنند و ما را اسیرِ ریل‌گذاری‌های مجازی کنند
روز وصل و روز وصل های بسیار باید بیایند تا تکثر در جبهه رسانه‌ای نظام اسلامی را شکل دهند و جریان فرهنگی پویا و مقتدر ایران اسلامی را با تکیه بر تجربیات نسل اول و دوم انقلاب و حق‌خواهی و استکبار‌ستیزی نسل سوم و چهارم که زلال تر و فهیم تر از نسل های پیشین در پاسداشت آرمان‌های این نظام لحظه‌ای درنگ و تردید به خود راه نداده اند را پشتیبانی کنند.
روضه العباس(ع) یک سنگر است در خاکریز اول نبردی که آن را «جنگ نرم» می‌خوانند و اگر حق مدد فرماید، برای حراست از فردای ایران اسلامی این سنگر را تبدیل به قرارگاهی خواهیم کرد، تا جانانه از فرهنگ آسمانی این مرز و بوم حراست نماییم.
اینک در آوردگاهی دیگر و در آستانه ورود به آزمونی سخت و سرنوشت ساز، با همو که درفش آفتاب در مشت ، پرچم رهایی بر دوش و آیین آینه در قلب داشت ، عهد و پیمانی را که سال هاست بر سر آن جانبازی ها و صبوری ها به خرج داده ایم دوباره تجدید می نماییم و پای در تنورِ آتش می گذاریم تا محبتِ گداخته دل هایمان را در طبق اخلاص نهیم . دلِ آرامی، که قلبش تپشگاه ملتی بود، که به دل هایشان آرامش بخشید و آرام و قرار سیاه شب پرستان را آشفت . او که بیداریمان آموخت و چشم ها را به ضیافت روزی بی شب و بهاری بی پاییز فراخواند و قلب ها را به سمت مشرق شقایق کوچاند و سیر آسمانی شدن را به خرد و کلان این آب و خاک آموخت و لب هایمان را به ترنم ترانه های ملکوت شکوفا کرد و در پروازی شگفت ، ما را سبکبال و سبکبار از دل سیاهی ها گذر داد تا بر سدره المنتهای الهی فرود آییم و کشتزار جان های تشنه مان را به دریاهای زلال و شفاف پیوند دهیم
و اینک ماییم و یادگار آن طبیب دوران و انتظار برای زایش و رویشی دوباره و ۷۰ میلیون دست و بازویی که بر دستان توانمند آن سید خراسانی حلقه شده اند تا بادبان ها را محکم نمایند و از دل توفان ها عبور نمایند.
ما می توانیم، چرا که شیخ رضا توانست . توانست آنگونه که صدای رسای آسمانی اش را قلب های تاریک یاران جهل برنتابیدند . و در هنگامه فرسایش این سیاهی ها شش سال و اندی است که از عروج رازآلود او بغض ترکیده مان فرو نیآرامیده است . و روضه العباس (ع) جمعه شب ها هم نوا با او یاصاحب الزمان(عج) را به فریاد می نشیند .
ما در انتظار رجعت سرخ ستاره ایم و تا طلوع فجر از دل ظلمت شب ، به اندازه پریدن یک شاپرک از روی غنچه نسترن تا برگ گل شقایق زمان باقی است . کافی است لحظه ها را شمارش کنید….
عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود. عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق می شود و روز وصل ما به وصل می نشیند.
شرط می بندم که فردایی نه خیلی دیر و دور،
مهربانی، حاکم کل مناطق می شود
می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگی است
آن زمان هر دل فقط یک بار عاشق می شود
من گمان دارم زمانی که نه زود است و نه دیر
روح باران حاکم کل مناطق می شود
تا آن روز ما هر هفته جمعه شب ها در روضت العباس(ع) گرد هم می آییم و روح باران را صدا می زنیم . پایگاه اطلاع رسانی “روز وصل” پاتوقی است برای دلتنگی های شما .
.
این هفته دلم هوای شیخ رضا رو کرده بود
خیلی دوست داشتم بیام مسجد
ولی سعادت نداشتم
التماس دعا