قدرتی که هر چیزی در برابر این قدرت ضعیف هست ، این مقوله ی قدرت به ظاهر یه مقوله ی خیلی خشنه ، یعنی شما وقتی در آستانه ی یک دعا می خوای یه کوهی رو جابجا بکنی اما وقتی عمیق می شی به این قضیه می بینی اتفاقاً یکی از ویژگی های سراسر ناز الهیست ، سراسر مهربانی الهیست ….

این خدا با این قدرت گاهی اوقات از گناه تو می گذره که نه همیشه می گذره ، خیلی مهمه هان !

اگه خدا نگاهت رو ندیده می گیره حرف نمی زنه ، نه اینکه ضعیفه ، نه اینکه ندیده ، نه اینکه فراموشش شده ، نه اینکه کارای مهمتری داشته از این غفلت کرده ، نه اینکه اون رو گناه نمی پنداره ، نه اینکه نمی تونه مواخذت بکنه ،چیزی تو دستش نیست بزنه تو گوش آدم ، نه اینکه نمی تونه نعمت هاش رو ازت سلب بکنه ، بحث نتونستن خدا نیست ، در اوج قدرت سریع از گناهت می گذره ، اینه که می گم گاهی اوقات این قدرت بیانگر یک نوع خشونت و عظمت در ذات حضرت حق نیست .

کافیه اراده بکنه ، کن فیکون بکنه ، صبر می کنه ببینه چیکار می خوای بکنی؟

اگر کسی یه گناهی انجام بده خدای متعال دردم بزنه تو گوشش کسی می تونه حرف بزنه ؟

نه تنها کسی جرات نداره بلکه حق هم نداره ، خیلی طبیعیه گناه کردی تقاص دیدی، اما این خدا با این همه اراده و با این همه توانایی در مقابل گناه تو حرف نمی زنه ، این خدا خیلی مهربونی نشون می ده ، شما با قدرت خدا پی به مهربانی خدا ببرید نه پی به خشونت خدا ، این قدرت داره تداوم اون رحمت الهی رو مطرح می کنه ، از نگاه حضرت امیر (ع) خدایا این همه رحمتی که به من داشتی قدرت داشتی که به من رحمت کردی ، بی قدرت نبودی، از سر ناچاری و دلسوزی نیومدی یه کم به من ترحم کنی….این یعنی خدا شناسی کامل .

وقتی شما فهمیدی که خدای متعال در اثر قدرت لایتناهی خودش برمی گرده سکوت می کنه در مقابل بدی تو بهت فرصت میده ، بهت اجازه می ده ، جبران توبه کنی این چه چیزی رو در وجود انسان تقویت می کنه ؟!محبت و محبوبیت خدا رو ، این خدارو دوست دارم و محبت این خدا  تو دل من قرار می گیره ، در نهایت قدرت ، رحمتش رو داره ارائه میده ، ما یه خدایی داریم که وقتی میریم باهاش حرف می زنیم ، وقتی بهش می گیم خدایا غلط کردیم ، می تونه بگه برید گم شید ، اما می گه بیاید عزیزان من ، بیاید خوب جایی اومدید ، صد بار اگر توبه شکستی بازآی و امیرالمومنین چقدر قشنگ به این تیکه از عظمت خدا پناهنده میشه . ای خدا !تو کسی هستی که می تونی رحمتت رو بر من جاری نکنی ولی تو جاری می کنی. چقدر قشنگ و زود می بخشی ، چقدر سریع تو راضی می شی، اینجاست که خدا ی متعال اینقدر زیبا می شه برای وجود ما ؛ منتها ما در این شرایط قدرت خدا رو نمی تونیم درک بکنیم …..

آدم یادش میره چون ملموس نیست ، لمس نمی تونه بکنه که خدای متعال اینو الان بهش داده ، این غفران رو الان در حقش صورت داد . هیچ وقت یادش نمی یاد که در مقابل فلان گناه ، خدا ملامتش نکرد .

محبت خدا در اوج قدرت برای انسان ها قابل لمس نیست . اینکه مثلاً خدای متعال در عین حالیکه او بَده ، بهش رزق می ده و برای همینه که نمی تونه از این رزق به دیگران هم بده .

چیزی از خودت تو این عالم نداری که بگی این مال منه ، اینکه انسان قدرت خدا رو بفهمه ، بعد به واسطه ی اون قدرت احساس بکنه خدا ازش داره می گذره ، عاشق خدا میشه ، شیفته ی خدا می شه ، عجب خدایی !می تونه بزنه ولی نمی زنه . آدم فکر میکنه واقعاً خودش سرپا ایستاده ، خدا رو ولش کن ، این منم که دارم گلیم خودم رو از آب می کشم بیرون ، این منم که دارم شرایط خوب زندگی برا خودم فراهم می کنم ،یادش میره بابا همه ی اینا بسته به قدرت خداست و خدا می تونه این جیره رو قطع بکنه و نمی کنه ، اینو فراموش می کنن. یه بعد دیگه داره این قدرت ، خدای متعال گاهی اوقات باید یادمون بیاره این قدرت رو ، این قدرت رو فراموش می کنیم ، غفلت می کنیم خدا یه چیزی می ذاره جلو پات میوفتی می بینی همه ی برنامه هات خنثی شد ، خدای متعال می فرماید : این ماییم که برات تصمیم می گیریم ، فکر کردی کی هستی؟

برنامه ریزی می کنی دو قدم برمی داری خدا یه چیزی میذاره جلوت میوفتی ، پس چرا من نمی رم ؟ از اینکه قدرت منو فراموش کردی . قدرت دست ماست ، ماییم که تصمیم می گیریم ، شما عددی نیستید اینقدر این مهمه ، آدم بفهمه این قدرت ، قدرت خداست . خیلی از برنامه ریزی ها مون به هدف نمی رسه به دلیل اینکه خدایا، تو بخوای میشه، نخوای نمیشه …تو هدایت بکنی می رسیم ، هدایت نکنی نمی رسیم .